(10-27-2013, 11:22 PM)groza napisał(a):

(10-27-2013, 07:06 PM)OMSON napisał(a):

(10-27-2013, 06:30 PM)groza napisał(a): Dwa - na targach. Czwórki - fatalne były.

A w porównaniu ze Squierami VM? I jakbyś napisał parę słów, na czym polegała ich fatalność... Może mi GAS rozwiejesz

Szkoda kasy. Brzmiały na poziomie stagga, w jednym był wypaczony gryf i pomimo wysokiej akcji brzęczał od któregoś tam progu wzwyż. Drugi bez wadliwegu gryfu, ale też lipa.

To były instrumenty na stoisku fendera - te basy były wtedy nowością.

W ogóle ograłem wtedy sporo gitar i z fendera to najfajniej IMO się bronił zwykły roadworn, taki chujowo blady czerwony.

---

(10-27-2013, 07:58 PM)mazdah napisał(a): Kwestia tego jak te wiosła będą zachowywać się po kilku latach intensywnego grania jest otwarta. Stawiam na to, że będzie coraz lepiej.

Trzeba przeboleć pierwsze 2-3 lata IMO. Tzn jak nie gra to nie ma sensu, ale jak jest ok, to z czasem się poprawi na pewno - jeśli to nowy instrument.

Patriot od początku grał dobrze, ale teraz moim zdaniem gra wyraźnie lepiej. Po zmianie podstrunnicy (lakierowanie całości od nowa) zaraz po to strasznie mało środka się zrobiło ale po jakimś miesiącu czy dwóch mu przeszło i gra teraz lepiej niż poprzednio, jakoś tak zaczyna lepiej grać na starych strunach itp.

Comodous był bardzo intensywnie grany i też się zmienił na plus.

Wyjątkiem jest precel który od początku gra rewelacyjnie - akustycznie to najlepszy bas jaki mam i chyba najlepszy na jakim w życiu grałem.

Tylko on był zrobiony parę lat temu i jako półprodukt leżał w magazynie. Chłopaki z mayo mówią, że to normalne i nowa gita potrzebuje chwili by pokazać pełen potencjał.

(10-27-2013, 10:49 AM)mazdah napisał(a):

(10-27-2013, 10:34 AM)crazy napisał(a):

(10-27-2013, 09:58 AM)herp napisał(a): To z Chin wynalazek jest. Cos miedzy Mehiko a Squierami.

Ogrywałeś?

Nie napisał niczego, co byłoby nieprawdą i co by wymagało ogrywania.
Jedynie słowo "wynalazek" nadaje zdaniu pejoratywny wydźwięk - dość niepotrzebnie.

(10-27-2013, 07:31 PM)mazdah napisał(a): Nowe meksyki naprawdę grają, zwłaszcza seria Classic czy RoadWorn.

(10-27-2013, 07:31 PM)mazdah napisał(a): Ciężko powiedzieć jak utrzymają swoją wartość, ale jestem raczej optymistą w tej kwestii, skoro obecnie wszyscy się podniecają biednie wykonanymi z najtańszych wówczas materiałów japońskimi, nieudolnymi, niskobudżetowymi kopiami, na które 20 lat temu nikt nie chciał spojrzeć, chyba że pod kątem przybicia ich do ściany

(10-27-2013, 07:58 PM)mazdah napisał(a): Żeby nie było że wyrażam się negatywnie i jestem uprzedzony do japońskich wioseł (a jestem
Przytoczyłem jedynie fakty. Kolejnym faktem jest to, że przy nakładzie pracy Mateusza te wiosła zaczynają naprawdę grać, co potwierdzi każdy właściciel. Cena instrumentów jest taka, jaką gotowi są ludzie zapłacić. (...) Lata 80 to rozkwit japońskiej myśli lutniczej (a raczej rzemiosła niż myśli) i akurat w tej kwestii moim zdaniem do dziś nie mają sobie równych (Korea szybko się uczy i dogania). Ale Ibanez Blazer czy Roadstar to były budżetowe wiosła dla początkujących - mało popularne nawet w Japonii. To, że upodobał je sobie Phil Lynott świadczy o tym że były niezłe. Zresztą sam miałem Blazera i uważam, że był świetny jak za cenę 1200zł którą za niego dałem.
Ale Allan Woody grał także na chińskim Eipiphonie EB-3, więc nie wiem czy to jakiś wyznacznik zajebistości chińskich Epiphonów.

(10-28-2013, 10:03 AM)mazdah napisał(a): Ooo właśnie Basstard zapomniałem o sygnaturach!
Waters to zmodyfikowany Classic (tak jak RoadWorn). No i meksowy Marcus też zamiatał - a miałem porównanie z japońskim, zapewniam że meksykowi niczego nie brakowało.

Wiem też jak grają stare japońce, miałem i kochałem przecież Blazera BL800.
Jego mostek, klucze i pickupy do dziś uważam za jedne z genialniejszych konstrukcji ever.
O tym basie może wypowiedzieć się też Mateusz, bo przewinął się przez jego ręce.

Potrafię zrozumieć też, że stary Greco będzie dźwięczniejszy od nowego, z półki zdjętego Fendera.
Nawet Garth Fielding ma kilka wioseł Greco, chociaż demówki strun daddario trzaska na Fenderze (pewnie dla większej "wiarygodności" dla pospólstwa).

Natomiast nie uważam,
1) żeby nowy Fender prosto z półki, po wymianie strun i setupie, nie nadawał się do wejścia bez wstydu do studia czy zagrania koncertu - nieważne gdzie i z kim.
A takie niestety wrażenie odnoszę czytając Alfa. Alf stosuje metody, które kojarzą mi się z Fornułą 1. Wyśrubowane do granic wszystkie technikalia, zacięta walka o każdy procent jakości. Do tego stopnia, że wydaje mi się że jest jedynym realizatorem na świecie, który tak się przejmuje tego typu rzeczami

2) że japończycy robiący Greco nie robili go w najtańszy możliwy wtedy sposób z użyciem najtańszego wtedy drewna.
Po prostu mieli tani dostęp do lepszego drewna niż drewno obecne (nawet to drogie), technologia nie pozwalała aż tak oszukiwać jak dzisiaj. Tania parówka 30 lat temu była dużo lepsza niż tania czy nawet średniopółkowa parówka dziś. Bo wtedy parówki robiło się z taniego ale mięsa, a dzisiaj mięsa w parówce jest bardzo niewiele.

(10-28-2013, 10:50 AM)dr_kciuk napisał(a): Są ludzie,którzy nie uznają kompromisów tak jak Alfik,dla ktorego 1% brzmienia jest bezcenne,a są tacy ,którzy nawet nie usłyszą różnicy 15%...(z tymi procentami byłbym ostrożny)...
Nikt nie zwrócił uwagi na fakt ,że nasze ucho przyzwyczja síę do dobrego...Pograj na basie który jest trochę lepszy,a potem wróć do starego...dla mnie to jest nie 15% a milion procent...dlatego instrumenty ,ktore kosztowały kiedyś 100 dolców,potrafią kosztować tysiące....

(10-28-2013, 11:04 AM)mazdah napisał(a):

(10-28-2013, 10:50 AM)dr_kciuk napisał(a): Są ludzie,którzy nie uznają kompromisów tak jak Alfik,dla ktorego 1% brzmienia jest bezcenne,a są tacy ,którzy nawet nie usłyszą różnicy 15%...(z tymi procentami byłbym ostrożny)...
Nikt nie zwrócił uwagi na fakt ,że nasze ucho przyzwyczja síę do dobrego...Pograj na basie który jest trochę lepszy,a potem wróć do starego...dla mnie to jest nie 15% a milion procent...dlatego instrumenty ,ktore kosztowały kiedyś 100 dolców,potrafią kosztować tysiące....

No właśnie jak czytam Alfa to wyobrażam go sobie w pracy.... widzę oczami wyobraźni jak jakiś basista ze starym jazzem wpięty w preamp demetera zaczyna grać kawałek, po czym w połowie pierwszego taktu Alf przerywa:

nie nie nie nie nie!! tragedia, żenada, dno TO W OGÓLE NIE BRZMI!!!! brzmienie głuche jak pień!!!

Po czym podbiega do panelu Demetera, przekręca jedno pokrętło o jakieś 4 stopnie, basowy zaczyna grać, Alf kiwa głową z uznaniem:

no teraz prawie wszystko się zgadza, ale poczekaj.

Po czym przekręca inne pokrętło o pół stopnia:

no teraz jest idealnie



EDYTA: To nie jest złośliwość czy wyśmiewanie z mojej strony. Po prostu dostrzegam dużo paniki i wielkie halo często o naprawdę niewielkie rzeczy i przeraża mnie to