Psychologia improwizacji

[Alfik]

ależ
siejecie ziarna zwątpienia.Wygląda na to, że jak nie robimy postępów w
jakimś tam określonym czasie to co ? nie nadajemy się do gry ? Przecież
talent to 5 % a 95 % ciężka praca.(Jasne. Jakieś tam podstawowe
predyspozycje muszą być, np. słuch czy sprawne ręce). Kto urodził się z
5ką i połączy obie te "cyferki" jest geniuszem, ale to oznacza tylko
jedno: Jeżeli nawet nie mamy tych 5 % do genialności to możemy przecież
osiągnąć te 95 %. Natomiast mając talent a nie wykorzystując go mamy
co ? Nic. I moim zdaniem trzeba sobie to wziąć do
serca i to nie tylko jeżeli chodzi o granie na instrumencie muzycznym.


edit by herp: w CM dbamy o estetyke wypowiedzi

---

Matematyka zna pojęcie warunku koniecznego i warunku wystarczającego...

Warunkiem koniecznym do zostania improwizatorem jest posiadanie wrodzonego silnego talentu w tym kierunku. Nie jest to jednak warunek wystarczający bowiem potrzebne jest jeszcze te 95% pracy... samo 95% pracy pozwoli nam zostać owszem sprawnym muzykiem, nic poza tym.
Na całym świecie selekcjonuje się dzieci do sportu do zajmowania się muzyką... co z tego że będziesz charować jak wół jeśli masz słabe serce pilotem myśliwca nie zostaniesz. Pora przestać się oszukiwać.

2. Po co komu umiejętność spisywania symfonii... Ludzie prosze was... Improwizacja jest procesem komponowania utworu muzycznego w trakcie jego trwania... Jasne jest więc, że np w składzie głos instrument solowy dwa instrumenty harmoniczne i bas aby SWIADOMIE budować swoją wyimprowizowaną partię konieczna jest biegła i szczegółowa analiza wszystkich pozostałych - często także improwizowanych partii instrumentalnych, co jeśli wyjdziemy poza triade blusową i jamowanie w a moll na jednej funkcji wymaga sporych umiejętności i świetnego słuchu melodycznego i harmonicznego. W innym przypadku mamy do czynienie nie z improwizacją a jedynie z mniej lub bardziej nieudolnym odgrywaniem wyuczonych wcześniej schematów melorytmicznych, które wg naszych wyobrażeń pasują do powstającej właśnie kompozycji. Ma się to do improwizacji mniej więcej tak jak raczkujące dziecko budujące pierwsze zdania do poezji Czesława Miłosza. To słowa po polsku i to słowa po polsku... na tym podobieństwa się kończą. Czy każdy z nas jak będzie dużo ćwiczył może zostać Czesławem Miłoszem?