Dobra próba nie jest zła ;)

[groza]

Nawiązując do przemyśleń Herpa zakładam ten oto temat.

Jak wiemy, próba to czas spotkania ze znajomymi, przyjaciółmi, a czasem obcymi ludźmi celem wspólnego tworzenia muzyki. Co zrobić, aby ten czas spożytkować jak najowocniej?

Przede wszystkim znaleźć odpowiednich ludzi. Jak się nie wie co to jest odpowiedni i nieodpowiedni, to niestety trzeba parę lat popróbować obu grup - potem jest już łatwiej:)

Ile godzin powinna trwać próba, aby nie męczyć?

Cały skład, głośne granie i głównie ogrywanie materiału - moim zdaniem maks to 2 godziny, ja powyżej tego wymiękam - warto pamiętać, że zatyczki nie ścinają np. dołu i głośny bas daje nieźle po dupie pomimo zatkania.

Aranżowanie, wymyślanie co i jak zagrać - można po 4, 5 godzin z krótkimi przerwami. Powyżej MOIM ZDANIEM to bajki, ludzki mózg przy dużym skupieniu męczy się bardzo szybko.

Praca sekcyjna (w moim przypadku z garowym) - po 3 godzinach konkretnej pracy jestem zmęczony jakbym napierdalał 3 dni w kamieniołomie. Ale efekty są. Zaleta - im większe skupienie tym szybciej czas leci.

Jak ustawiać proporcje instrumentów?

Tak jak się chce brzmieć jako zespół. Istnieje nieśmiertelna zasada 3 instrumentów - w trio wszystko raczej brzmi dobrze, jak dochodzi czwarty instrument (wokal, klawisz, druga gita) zazwyczaj wszystko się pierdoli i trzeba iść na kompromisy. Podpowiedź: hasło "jestem tak samo jak wczoraj ustawiony!" nie jest kompromisem:)

Jaki sposób pracy z zespołem przynosi najlepsze efekty?

U mnie:

próby z bębniarzem:

gramy całe aranże, szukamy co nie działa. nie działający fragment loopujemy, gramy od połowy tempa. co 3 minuty +5/10bpm. W trybie hardcore 2 frazy na połowie tempa normalnie, dwie w halftime, ale to powoduje dużo samobójstw, trzeba uważać.

Jak się wróci do normalnego tempa i po 2 godzinach nie ma dużego postępu można spokojnie rzucić granie - szkoda czasu.

Na drugi dzieć 95% z tego postępu ucieka, ale zostaje te 5% - trzeba utrwalić.

Potem kłopotliwy fragment z frazą wcześniejszą i frazą późniejszą. Na zmianę w trybie gry cichej i normalnej - ważne!

Jak tak się zgodzi, to znaczy, że jest ok.

Ćwiczymy z całym składem, czy sekcyjnie?

Efektywniej sekcyjnie, z całym składem już raczej ogrywanie materiału który jest ogarnięty i duperelki z serii "co grasz, debilu pierdolony?".

Wada - we 2, 3 nie da się wypić tyle wódki co w 5.

Opisujemy nasze doświadczenia, te pozytywne, jak i przykre...

1. Warto w zespole mieć jednego skurwysyna faszystę który będzie derektorem na próbie i wybierał nad czym czeba pracować, muzyka to niestety nie zajęcie dla grupy tęcz i stokrotek prześcigujących się w uprzejmościach "oj, nie prosze, ty zacznij" "nie, nie najpierw ty..."

2. Wszystko należy regularnie nagrywać i słuchać - przeciętny dyktafon wystarczy. Mam takie uszkodzenie mózgu, że np. jak gram to odbieram muzykę kompletnie inaczej, niż gdy słucham własnych nagrań - gitarzysta śp. FBF tego nie ma i wiele razy nie rozumiałem co do mnie mówił, do momentu w którym nie usłyszałem nagrania. Teraz już o tym wiem i zanim wyjmę tasak wolę posłuchać nagrania.

3. Aranżację warto potraktować poważnie - 95% kapel się na tym wykłada. Wolę zwykły numer genialnie zaaranżowany niż najbardziej nawet głęboką i wzruszającą opowieść o upadku ludzkości zaaranżowaną słabo.

Trzeba założyć, że naszego numeru słucha naćpany pingwin z głową w kiblu, na którą narzucony jest koc.

Jeśli wszyscy dziubą same 16tki i w numerze jest pod rząd 6 fraz w Em opartych na 16tkowym pulsie, istnieje duża szansa, że dla osoby nie będącej muzykiem będą one nie do odróżnienia.
Zagrali riff ... potem riff ... potem pauza i jakiś riff....e pierdole to idę pić...

Najprostszy przykład - Jak sekcja gra podobne pulsy w zwrotce i refrenie to w jednej niech szarpidrut podziubie swój chuja warty riff, ale w drugiej niech zagra wyżej nutkie na raz - to pięknie działa! Na teksty "ale to jest kompletnie inne, tutaj mam akcent na I i są 2 16tki a nie 3 na D!" najlepiej reagować bezpośrednią przemocą fizyczną.

Dużo daje niegranie - na płycie ukeje w 1/3 numerów bas przez pół numeru nic nie gra. Zajebiście się tym jaram, bo jak już gra to wszyscy wiedzą, że czołg przyjechał;)

4. Najważniejsze są bębny i wokal. Trzeba zrobić tak by jedno i drugie było mega wyraźne, konkretne i rozpoznawalne - kosztem skomplikowania partii i - jak trzeba - genialnie kozackiego brzmienia reszty instrumentów. Dobry bębniarz udźwignie przeciętnego basistę i gitarzystę, genialny gitarzysta nichuja nie zastąpi słabego bębniarza. Zamiast lepić na próbie czternaście wersji solówki lepiej posiedzieć nad tym, by np. bębniarzowi się wygodniej grało.

5. Jak ktoś mówi "nie podoba mi się to co grasz, spróbuj coś innego" należy nie mylić tego z "jesteś frajerem, takim samym jak twoja matka!" :)