09-30-2013, 03:11 PM
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 09-30-2013, 03:12 PM przez solartron.)
(09-29-2013, 09:37 PM)Alfik napisał(a): Prosz...
pornoballada o bólu dupy
Tradycyjnie się namęczyłem…
Harmonia niby prosta, ale wymusza tak naprawdę granie w dwóch skalach. Skalą, która pokrywa obie funkcje Em7 i Dm7 jest E Frygijska czyli defacto C-dur od E. Oczywicie na Em7 zdecydowanie bardziej pasuje grać fis jako nonę na D-molu natomiast granie fis mogło by się źle skończyć… Aranż jest dość gęsty. Przy tego typu graniu jak mawiał w swojej szkole Rocco-Priestia problemem jest takie znalezienie dźwięków aby nikomu nie wejść na odcisk. Musiałem więc ich dość długo poszukać – metodą jamu z włączonym nagrywaniem. Jak znalazłem okazało się, że palcowanie jest wyjątkowo nie wygodne jak na fretlessa (częste zmiany pozycji i pozycja tzw. rozszerzona) i trzeba było poćwiczyć aby było czysto. Temat dzieli się na części A i B stąd 2 części groove. W środku jest miejsce na solo więc ułożyłem jakąś rzewną i smutną melodyjkę. Wesołych grać nie potrafię. Na rozwinięciu jest powtarzany motyw wspólnych dźwięków dla obu akordów z wymienianym jedynie Fis na F, co IMO tworzy ciekawe ciążenie. Zastosowałem grupowanie po 7szesnastek aby urozmaicić nieco rytmicznie ten motyw i przy okazji mieć pretekst do kilku dodatkowych godzin ćwiczenia. Zabawa dynamiką też wymagała nieco pracy. Grane z lekkim swingiem – tak sugeruje podkład.
Zagrałem ze 20 tejków – wziąłem ostatni i dograłem parę razy solo.
Żadnego równania strojenia i innych oszustw nie było.
Brzmienie tym razem bardziej HiFi.
Fender Jazz Bass 73 Fretless struny EB stainless 45-100 2-dniowe Demeter HBP1 -> SOS Audio Upgrades Dual Mono Block VCA Compressor->mbox 3 pro
Przykład miłośnikom oszczędniejszego grania może nie przypaść do gustu. Nie mniej jednak tym, co lubią gęsto może się takie podejście do czegoś tam przyda. Ja potraktowałem to dodatkowo jako pretekst do poćwiczenia kilku rzeczy wg zasady Jeffa Berlina, aby zawsze ćwiczyć w kontekście muzycznym.
Moim zdaniem bardzo stylowo - ładnie się ta linia komponuje z podkładem - takie przeniesienie do lat 70-80 w dobrym tego słowa znaczeniu. Osobiście lubię gęste partie - ta bardzo przypadła mi do gustu - Błażej - GRATULACJE - świetnie
Ja raczej optuję za graniem w stylu Willisa czy Kennedyiego, więc Twoja partia jest nawet trochę za grzeczna 
Żeby nie było, że tylko słodzę - solo w stosunku do reszty odstaje pomysłem, trochę nieśmiałe - robi się pusto (nie chodzi mi o ilość dźwięków). Brzmienie basu to też nie moja bajka - jak dla mnie stylowo odklejone od reszty - piękny środek, fajna sprężyna (zwłaszcza jak na fretlessa), ale za mało basu w basie - oczywiście jak dla mnie.
Co by nie gadać zajebiście
