Youtube - Wielcy , mniejsi i całkiem mali :)

[Basstard]

- muzycznie: punk to odświeżenie gitarowego napieprzania, powtórne odkrycie prostoty i radości z grania po latach męczarni z keyboardami, fletami i niekończącymi się solówkami

A ja uwielbiam te keyboardy (a przynajmniej zimno brzmiące analogowe syntezatory) i flety. Zawsze bardziej przemawiała do mnie jakaś tam mistyka (choć sam jestem ateistą), klimat, przestrzeń i piękno, niż brzydota oraz smród machory i przetrawionego alkoholu. Tekstowo zresztą tak samo - chcę słyszeć o czymś, czego jeszcze nie wiem, dlatego lubię teksty introspektywne. Komentarz do rzeczywistości mi niepotrzebny, widzę ją sam, dziękuję.

- ideologia: hipisi też mieli debilną - a punkowa była przynajmniej anarchistycznym odruchem sprzeciwu wobec opresywnego państwa i beznadziejnej sytuacji ekonomicznej. Poza tym - punkowa ideologia to przede wszystkim DIY - a to bezcenne i ponadczasowe;

Z DIY się zgodzę, jednak wiara w anarchię, w to, że ludzie się zorganizują sami i nie powyrzynają się nawzajem, dowodzi skrajnej naiwności. Lub przynajmniej nieznajomości ludzkiej natury.

- wspomniany boysband nagrał świetną płytę pełną ponadczasowych, popowych numerów (weźmy takie Pretty Vacant - mistrzostwo).

Błagam. Kompozycyjnie nic ciekawego, do tego gdy słyszę głos tego piczwąsa z automatu chce mi się rzygać. Próbowałem też posłuchać PIL, ludzie mówili, że to takie ciekawe, ambitne i chujwico. Kurwa NIE. Poziom rzygogenności i niesłuchalności wypierdala przez sufit.

Pomyśl o protopunkowych The Stooges, którzy w moim prywatnym panteonie muzycznym okupują szczyty. Przypomnij sobie o Patti Smith, Talking Heads, The Clash. O wczesnym The Police. Przypomnij sobie wreszcie gatunki, które z punka wyewoluowały - new wave, post-punk, hardcore.

The Stooges - bez zachwytów, ale też bez obrzydzenia. Późniejszego Iggy'ego nawet lubię.
Patti Smith - za mało znam, ale zdaje się ciekawa.
Talking Heads - bardzo tak.
The Clash - generalnie nie bardzo, ale przyznaję, że London Calling jest numerem genialnym, wynoszącym się ponad podziały na gatunki. Po prostu klasyka klasyki.
The Police - owszem, czerpali z punka, z reggae, ze ska, ale byli za dobrzy by zamknąć się w ciasnej stylistyce. Zajebisty zespół.
Gatunki, które wyewoluowały - ok, tu zgoda, szczególnie nowa i zimna fala.

Dodam jeszcze Stranglersów, których bardzo lubię. Ale oni nie byli punkowi, oni byli... no, Stranglersami. Noż kurwa, punkowy zespół z klawiszowcem, do tego noszącym bitelsowską fryzurę i wąsy (w którymś z artykułów padło genialne określenie "prog-friendly moustache")? I z bębniarzem, który już w momencie debiutu zbliżał się do czterdziestki?

---

Mój ulubiony utwór punkowy:




Ciekawe dlaczego

1. O, ciekawe, aż sobie posłuchałem oryginału. I... nie. Ok, zaskakująco dobrzy muzycy, ale te wokale... No kurwa NIE.

2. Jakie to punkowe? Bicz pliz. Może postpunkowe, może new wave, ale punk - na pewno nie. A swoją drogą Kjurczaków zawsze lubiłem.

Ja generalnie nie lubie słabego grania nie zależnie od gatunku.
Puncury ledwo trzymające gitary generalnie nie różnią się zbytnio od pseudo popowo soulowych wokalistek, które wszystkie śpiewają tą samą piosenkę, setek zespołów poprockowych z tzw desantu z wybrzeża (radom jest na wybrzeżu) którzy od lat grają oczywiście więcej bardziej i mocniej tą samą płytę IRY, hiphopowców wybierających przez tydzień sampla stopy i dyskutujących o "produkcji" na której znają się jak wilk na gwiazdach, pluginmetalowców nagrywających płyty z programowanymi bębnami na podach i innych srAxe sreFxsach, funky jazzmanów którzy w okolicy szkoły II stopnia, grają tydzień w tydzień nudne jamy z tymi samymi standardami w ten sam sposób, nie mając często pojęcia, o frazowaniu, barwie, dynamice, punktualności, groove i o czym tak naprawdę grają... Free jazowców, który sami nie wiedzą, co pierdolą, ale dorabiają do tego ideologię oraz przedstawicieli alternatywy, która dawno stała się maintreamem... oraz młodych znanych kapel rockowych, które bezczelnie kopiują muzykę lat 60siątych wykonując ją jedynie gorzej i bazując na tym, że gimbaza nie zna historii muzyki rozrywkowej.

Jak ktoś ma coś do powiedzenia, to może to zrobić w dowolnym gatunku.

Szmira pozostanie szmirą niezależnie od papierka w jaki się ją owinie.

Trudno się nie zgodzić.