A może by tak każdy pokazał swoją gębę podczas gry!

[Alfik]

Ok, dziękuję za opnię, wiem że sa też inne. Entuzjastyczne. Ale każda jest cenna.

Zrobiliśmy bardzo dobre show z wieloma ciekawymi elementami. Uzasadnię jak wrócę do domu, bo w pracy nie bardzo mam jak

Ja nie mówię o show... show gawiedzi się może podobać

Mówię o waszym graniu:

Gracie w tempie 108 oryginał jest w 102 ta różnica w waszym wykonaniu jest niszcząca dla numeru bo pojawia się tzw "kwadrat". Można to grać troszkę szybciej niż 102 ale aby bujało trzeba być mistrzem świata.

Perkusista gra kompletnie nie ten podział na bębnach. W disco każdy niuans na hi-hacie jest ważny u was jest za mocno i za kwadratowo.

Gitarzysta odtwarzając frazy Gilmoura gra je tak jakby nie wiedział co Mistrz miał na myśli, nie to frazowanie, nie ta akcentacja, nie to brzmienie (starego Ls Paula na p90 z 3ma DR103 i linią z Neve raczej nie macie ale można bliżej oryginału lub chociaż szlachetniej - bo na razie bliżej mu do brzmienia Lukatera lub Steve Morsa a to bynajmniej nie jest komplement) nie ten feeling, nie to wibrato.
O Wokalach się nawet nie wypowiem. Bas nie do końca te długości nut więc jest kwadratowo, ale to po części wina tempa.

Hammond dopowiada jak na jammie w knajpie nie mówiąc o tym, że w oryginale pojawia się dopiero pod solem cichutko i z inaczej ukręconymi drawbarami.

Jak chcecie równać do wersji koncertowych na których Hammonda jest więcej to warto posłuchać jak Rick Wright subtelnie i delikatnie potrafił dodać temu numerowi blasku przez dobór barwy i frazowanie.

Oczywiście to uwagi gdybyście chcieli zagrać ten numer zgodnie z duchem oryginału.

Można zrobić jak korn i też będzie fajnie...

by the way warto posłuchać tego:



Najlepsza wersja live jaką słyszałem

Staram się aby krytyka była konstruktywna. Możesz to olać albo przynajmniej sprawdzić. Te rzeczy słychać już na samym nagraniu z komórki.